Właśnie dzisiaj mija mój pierwszy cykle w waszych czasach. Zgodnie z moimi przewidywaniami znajduję się teraz w czasie przełomu. Wisząca nad nami czarna chmura sygnalizuje wojnę, już nie długo będziemy widzieć świat w stanie wielkiego poruszenia. Ta wojna nie pochłonie tyle ofiar ile w rzeczywistości by mogła, nie zostanie użyta broń masowego rażenia. Na pewno nie poleje się tyle krwi, ta wojna będzie toczyć się wokół banków, unii i innych spiskowców. Udało mi się pokonać pierwszy cykl tego czasu wyłączając kompletnie wieści z mediów. Dzisiaj media nie służą, one szukają sługi. Każdy z nas roznosi wirus informacji po świecie, pytanie skąd my czerpiemy informacje. Jedyną rzetelną informacją jest to co widzimy. To czego doświadczamy.

Mijają kolejne dni mojego ziemskiego życia. Poznaje języki, możliwości, ludzi i charaktery. Jakiś czas temu zdałem sobie sprawę że programowanie przyszłości jest jak gra w szachy. Dzisiaj kiedy zakładam że coś się wydarzy muszę liczyć na błąd w strategii przeciwnika. W przypadku prawdziwego życia bardziej oczekuje na przychylność losu i okoliczności. Dzisiaj kiedy stoję przed kluczowym momentem rozwoju moich projektów, podejmuję decyzje rzutującą na najbliższych latach. Czarny Szczur zejdzie do podziemia, projekty ruszą jeszcze mocniej.

W latach dwudziestych poprzedniego wieku teorie o kosmosie budzily ogromne poruszenie. Ludzie nie byli jeszcze w przestrzeni kosmicznej a obserwacje szalenczo rozpalaly wyobraznie naukowcow. Kiedy odkryto ze kosmos sie rozszerza otworzylo to nowe horyzonty myslowe. Ja dzisiaj prawie sto lat pozniej mysle o tym czemu skupiamy sie tak mocno na skali makro a nie potrafimy spojrzec w glab siebie. Jezeli kosmos sie rozszerza, to z naprawde malych czasteczek zyjacych miliardy lat temu, powstaly gigantyczne obiekty o niewyobrazalnej masie i energii. Moze my ludzie jestesmy dla mikro obiektow, gigantycznym elementem kosmosu ? Moze jestesmy wielkim obiektem na niebie, w swiecie stworzen mniejszych niz najmniejsze do tej pory poznane? Jest to tak samo prawdopodobne jak to ze w ogromie wszechswiata nie jestesmy sami. Albo lepiej, jest kilka kopi nas samych ktore roznia sie badz dopiero poroznia za jakis czas zmieniajac nas w inna alternatywna wersje siebie. I gdy jeden jest zeglarzem to drugi zostanie zolnierzem. A to tylko dlatego, ze jak w efekcie motyla stalo sie dla nas cos nieistotnego.
Naukowcy w latach dwudziestych poprzedniego wieku zastanawiali sie nad losowoscia kosmosu. Einstain powiedzial wtedy ze Bog nie gra w kosci. Dlatego czesto zastanawiam sie co gdyby.... No wlasnie co gdybym wybral schody ruchome zamiast tradycyjnych..
Moja refleksja to grad mysli bombardujacych zmeczone od pracy szare komorki. Na szczescie czasami wybieram schody ruchome, nie spozniam sie dzieki nim na metro i moge podziwiac brunatne niebo a na nich swiecacy jeszcze przez chwile ksiezyc.

Potrafie zatrzymac czas, cieszac sie moim ja. Kazdy z was pptrafi, niektorzy jednak nie lubia sie zatrzymywac. 
Przystanek jest niezbedny do dlugoterminowego rozwoju.


Uczestniczymy w swego rodzaju maratonie. Przetrwaja najsilniejsi. 
Kazdy z Nas posiada chec przetrwania, z ludzmi jest tak samo. 
Nawet nie widzimy ze wyprzedajac swoich rywali mozemy im zgotowac nie wesoly los. Ale nie jest to zadziwiajaca prawda wszechswiata. 
To normalne. Uwazam ze kazdy czlowiek rodzi sie z przypisana mu idea, jest elementem,etapem drogi do nieskonczonego celu. 
Jezeli wiec uwazasz ze Twoje zycie jest niesprawiedliwe to licz sie z tym ze jestes czescia czegos wiekszego. 
Czegos tak duzego ze nie starczy kilku pokolen. I choc mozesz zyc w tym przeswiadczeniu az do...smierci, to moze wlasnie ty jestes punktem zwrotnym

Kiedy pierwszy raz wyobrazilem sobie jak powstaje wszechswiat myslalem o falach. Myslalem o tym ze kazde zagadnienie, kazde "cos" ma minimum dwie mozliwe alternatywy.
W centrum kazdej naszej mysli tkwi idea akcji i reakcji. Kazda przyczyna ma minimum dwa  alternatywne rozwiazania. Wybierz jedna, uwierz w nia, a wszechswiat ulozy sie po twojej mysli.